Ο Μπενιζέλος Ρούφος γεννήθηκε το 1795 στην Πάτρα από οικογένεια προκρίτων της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο αγωνιστής Αθανάσιος Ρούφος-Κανακάρης. Ο Μπενιζέλος υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης. Ήταν μέλος του «Επαναστατικού ή Αχαϊκού Διευθυντηρίου» που οργανώθηκε για να συντονίζει τις επιχειρήσεις υπό την ηγεσία του Παλαιών Πατρών Γερμανού και στην οποία συμμετείχαν επίσης οι πρόκριτοι Α. Λόντος, Α. Ζαΐμης, Σ. Θεοχαρόπουλος, Ιω. Παπαδιαμαντόπουλος και ο επίσκοπος Κερνίκης (Κερνίτσης) Προκόπιος. Ο Ρούφος συνυπέγραψε τη διακήρυξη «προς τους εν Πάτραις προξένους των ξένων επικρατειών», με την οποία ανακοινώθηκε στην Ευρώπη η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Συμμετείχε ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής της Αχαΐας μέχρι το τέλος της Επανάστασης.

Μετά την άφιξη του Ιω. Καποδίστρια ο Ρούφος διορίστηκε προσωρινός διοικητής Σύρου και έκτακτος διοικητικός επίτροπος Ηλίας (1828). Αργότερα όμως αντιπολιτεύτηκε τον Κυβερνήτη και είχε μυστικές επαφές με αντικαποδιστριακούς κύκλους. Κατά τη διάρκεια των πολιτικών ανωμαλιών που ακολούθησαν τη δολοφονία του Ιω. Καποδίστρια, συντάχθηκε με τον Ιω. Κωλέττη και τους «συνταγματικούς» και πήρε μέρος στην Εθνοσυνέλευση της Περαχώρας. Βοήθησε τον Ιω. Κωλέττη για την ανατροπή του νέου Κυβερνήτη Αυγουστίνου Καποδίστρια. Κατά την οθωνική περίοδο ορίστηκε μέλος της Γερουσίας (1832) και σύμβουλος Επικρατείας (1835). Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Γ. Κουντουριώτη χρημάτισε Υπουργός Εσωτερικών (1848). Διατέλεσε επίσης Δήμαρχος Πάτρας με θητεία από το 1855 έως 1858.

Ο Ρούφος αντιτάχθηκε στο οθωνικό καθεστώς και πήρε μέρος στην αντιδυναστική κίνηση στην Πάτρα. Αμέσως μετά την έξωση του Όθωνα (1862) ανέλαβε την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας μαζί με τους Δημ. Βούλγαρη και Κων. Κανάρη. Παρέμεινε μέλος της «Τριμελούς Επιτροπείας» μέχρι τον Φεβρουάριο (1863) και έπειτα παραιτήθηκε. Ο Ρούφος στις 29 Απριλίου 1863 ορίστηκε από την Εθνική Συνέλευση Πρόεδρος της Κυβέρνησης, αλλά παραιτήθηκε σύντομα (Ιούνιος 1863) λόγω της εξέγερσης που σημειώθηκε στην Αθήνα και της έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων, «πεδινών» και «ορεινών». Λίγες μέρες αργότερα ορίστηκε νέο υπουργικό συμβούλιο. Αυτή η Κυβέρνησή του ειρωνικά αποκαλούνταν «Κυβέρνηση Οροπεδίου» λόγω της προσωρινότητάς της και επειδή συγκροτήθηκε από «πεδινούς και ορεινούς». Άσκησε την εκτελεστική εξουσία μέχρι την άφιξη του βασιλιά Γεωργίου Α΄ (Οκτώβριος 1863). Το 1865 σχηματίστηκε «Συμμαχική Κυβέρνηση» του Ρούφου, ο οποίος ανέλαβε και το Υπουργείο Δικαιοσύνης και πραγματοποίησε αξιοσημείωτο νομοθετικό έργο. Το 1865 σχηματίστηκε η τελευταία κυβέρνηση του Ρούφου, η οποία χαρακτηρίστηκε από την αρνητική της στάση στην έκρηξη της κρητικής επανάστασης που είχε ξεσπάσει εκείνη την περίοδο.

ΠΗΓΕΣ

• «Ρούφος Μπενιζέλος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 9 α, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1991, σ. 126-127.
• Βαγγέλης Σαράφης, «Αχαϊκό Διευθυντήριο», Αντιπρόσωποι Εθνοσυνελεύσεων και Βουλευτικό, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων – Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών/ΕΙΕ – Βιβλιοθήκη της Βουλής, Αθήνα 2019, προσβάσιμο http://representatives1821.gr, (ανάκτηση 13/11/2020)

Πηγή εικόνας: Ελεύθερα προσβάσιμη στο διαδίκτυο: https://www.google.com/search?q=Ρούφος+Μπενιζέλος&rlz=1C1CHBD_elGR913GR913&sxsrf=ALeKk02_facHOD2gBtrlgy7LgITODiy9Fg:1604946057408&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKE (ανάκτηση 9/11/2020).